System Zośka - Zagonna Studnia

DŁUGOŚĆ:             >450 m
DENIWELACJA:         163 m (-154; +9)
WYSOKOŚĆ OTWORÓW:    ok. 1805 i 1800 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORÓW:   Dolina Małej Łąki, północne ściany ramienia Małołączniaka

Zośka - Zagonna Studnia OPIS JASKINI: Za niewielkim otworem Zagonnej Studni opada 6-metrowa studzienka. Z jej dna w kierunku zachodnim odchodzi korytarz, który po trzech metrach obrywa się 28-metrową studnią. Jej dno stanowi sala o wymiarach 22 na 6 metrów. W najniższym punkcie sali można zejść pomiędzy wantami ok. 3 m do starego dna jaskini. Otwór Zośki ma wymiary 2 x 2,5 m. Za otworem próg opada na małą piarżystą pochylnię. Dalej znajduje się 8-metrowa studzienka. Wspinając się nad nią można dotrzeć do przewyższenia (+9 m) skąd widać przez szczeliny światło dzienne. Z dna studni korytarzyk prowadzi do Rozdziela, gdzie za meandrem odgałęziają się niewielkie partie boczne i 9-metrowa studzienka. W jej górnej części znajduje się połączenie z salą w Zagonnej Studni. Pod tą studnią znajduje się kilkudziesięciometrowa Studnia Strachu sprowadzająca do sali o wymiarach 7 x 16 m i wysokości 7-15 m. Poniżej poprzez 25 metrową Studnię Wściekłych Nietoperzy i Meander z Wantą oraz nienazwaną 30 metrową studnię docieramy do obecnego dna jaskini.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia Zagonna Studnia została odkryta 31 lipca 1988 przez Krzysztofa Dudzińskiego. W czasie solowej akcji 2 sierpnia 1988 K. Dudziński wyeksplorował ją do aktualnego dna i przeprowadził pomiary. Jaskinia Zośka została odkryta przez Dariusza Fuję. Podczas solowej akcji zjechał on na ok. -80 m. W następnych akcjach odkrywczych uczestniczyli również Bartosz Zwijacz-Kozica, Paweł Orawiec i Krzysztof Dudziński. W czasie ich trwania poznano boczne ciągi, przewyższenie i przekopano dno, jak też dokonano połączenia z Zagonną Studnią. Kolejne odkrycia dokonane zostały w roku 2004 przez członków SSE “Karakorum” wspieranych przez grotołazów z STJ KW Kraków, ST Zakopane, SŚ Kielce. W wyniku tych odkryć udało się osiągnąć w Zośce obecną deniwelcję. Eksploracja trwa.

Nieco wątpliwości towarzyszyło jaskini w kwestii nazewnictwa. Związane jest to z faktem, że odkrycie Zagonnej Studni zostało oficjalnie opublikowane dopiero 8 lat po fakcie. Historia wzmianek i publikacji na temat jaskini kształtuje się następująco.
W "Wiercicy" nr 61 pojawiła się informacja o odkryciu przez Krzysztofa Dudzińskiego jaskini o głębokości ok. 45 m położonej w Pośredniej Turni Małołąckiej (bez podania nazwy obiektu). Następnie dane wielkościowe o jaskini podał Wojciech Wiśniewski w "Eksplorancikach" nr 16 i 17 wymieniając jaskinię w nawiasie kwadratowym: [Studnia w Pośredniej Turni Małołąckiej]. Pierwsza publikacja z opisem odkryć z 1988 roku pojawiła się dopiero w 1996 roku w Dewiatorze. Obiekt wystąpił tam pod nazwą Zagonna Studnia. Po raz pierwszy obie nazwy "skojarzył" Bartosz Zwijacz-Kozica przy okazji opisu “Zośki” w Dewiatorze, a wyjaśnienia tej kwestii podjął się Wojciech Wiśniewski przy okazji zestawienia wielkościowego jaskiń Polski zamieszczonego w Taterniku.

BIBLIOGRAFIA:

  1. Dudziński K., 1996, Zagonna Studnia, Dewiator, nr 12, s. 13-14.
  2. Fuja D., Zośka, Jaskinie nr 3 (36), s. 7.
  3. Fuja D., Zośka - 163 m deniwelacji, Jaskinie, nr 4 (37), s. 25.
  4. Luty I., 1988, Jaskinie Doliny Małej Łąki, Wiercica, nr 61 (73).
  5. Wiśniewski W., 1990, Polskie jaskinie w liczbach. Uzupełnienia, Eksplorancik, nr 2 (16), 38-39.
  6. Wiśniewski W., 1991, Większe jaskinie polskich Tatr. Wykaz dolinami, Eksplorancik, nr 1 (17), s. 13.
  7. Wiśniewski W.W., 2001, Największe jaskinie Polski. Stan z połowy 2002 roku, Taternik, nr 4 (296), s. 29-32.
  8. Zwijacz-Kozica B., 1997, Zośka, Dewiator, nr 17, s. 17-21.
  9. Zwijacz-Kozica B., 2000, Jaskinia Zośka - Zagonna Studnia, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Małej Łąki, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa.
  10. Tygodnik Podhalański 40/96

 

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2005-02-07