DŁUGOŚĆ: ok. 70 m DENIWELACJA: ok. 44 m (ok. -40, +4) WYSOKOŚĆ OTWORÓW: ok. 1505 m n.p.m., ok. 1545 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORÓW: Dolina Miętusia, Ratusz Litworowy.
OPIS JASKINI:
Wielki otwór jest wylotem wysokiego na około 15 m i szerokiego na 1-2 m
meandra. Prowadzi on stromo pod górę, cały czas przebiegając blisko powierzchni.
Górna część meandra jest zamulona i kontunuuje się w głąb masywu w kierunku zachodnim.
Z tej części jaskini kilkumetrowym korytarzykiem można dostać się do górnego otworu.
Niezwykle ciekawe są osady jaskini. Część z nich została już zresztą usunięta
podczas eksploracji meandra. Osady w przekopie prowadzącym w głąb masywu charakteryzują
się poziomą stratyfikacją. Białe warstewki o miąższości do 10 cm złożone są z
grubokrystalicznego piasku. W obrębie tej warstwy występują duże otoczaki gnejsów.
Ciemno brązowe warstewki (o grubości 1 cm) zbudowane są z materiału ilastego.
Taki charakter osadów może wskazywać, iż powstanie ich należy wiążać z jakąś
cyklicznością.
HISTORIA POZNANIA:
Otwór jaskini zauważany był z pewnością od dawna. Jako pierwszy do otworu dotarł
Leszek Nowiński z KW Kraków latem 1963 roku. Jednak pierwszy ślad pobytu pozostawił
po sobie Krzysztof Hancbach z Częstochowy, który wykonał jedyny jak na razie
bezpomiarowy szkic przekroju jaskini.
W 1989 roku grotołazi krakowscy podjęli się
kopania w osadach meandra. Prace kontynuował Wojciech Wiśniewski, który stwierdził
możliwość istnienia drugiego otworu. Otwór ten odkrył Krzysztof Piksa w lipcu 1990
roku. Następne próby podejmowali członkowie Akademickiego Klubu Grotołazów AGH
Kraków, przedłużając przekop do aktualnej długości (około 20 metrów).
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ:
tutaj możesz wrócić na poprzednią stronę.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 2004-03-08