Koprowa Studnia

Przekroj Koprowej Studni 

DŁUGOŚĆ:            106 m
GŁĘBOKOŚĆ:          52 m
WYSOKOŚĆ OTWORU:    1808 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU:   Dolina Małej Łąki, Koprowy Żleb.

OPIS JASKINI: Jaskinia rozwinięta na szczelinie o przebiegu W-E. Tuż za otworem korytarz urywa się 28-metrową studnią. Jej dno stanowi zawaliskowa sala o długości 16 m i szerokości 4 m. Poniżej zawaliska i 8-metrowego prożka, szczeliną biegnącą w kierunku zachodnim dostajemy się do Komórki Końcowej, gdzie znajduje się najniższy punkt jaskini.
Jaskinia jest wilgotna. Często przez cały rok zalega w niej zlodowaciały śnieg. W najniższym punkcie jaskini wyczuwa się silny przewiew, co może świadczyć o mozliwości połączenia z którąś z wielkich jaskiń. Mimo że jaskinie dzieli kilkaset metrów pionu istnieje szansa na połączenie Koprowej Studni ze wschodnimi partiami Śnieżnej Studni.

HISTORIA POZNANIA: Otwór znany był od dawna pasterzom. Baca Mrozik wskazał go zakopiańskim grotołazom M. Kruczkowi i S. Wójcikowi. 11 lipca 1960 roku zjechali oni pierwszą studnią osiągając poziom -30 m. Eksplorację kontynuowali grotołazi z Krakowa, którzy w 1963 roku przeszli przez szczelinę między ścianą a korkiem śnieżnym i dochodząc do komórki na -41 m. Brak danych o tym, kto pierwszy zjechał do obszernych części studni pod zawaliskiem.

BIBLIOGRAFIA:

  1. Albrzykowski G., 1998, Śnieżna Studnia – lata 1997–1998, Dewiator. Biuletyn Speleoklubu Tatrzańskiego, nr 15, s. 16-18.
  2. Habil W., 1961, Odkrycia jaskiniowe STJ KW w Zakopanem, Taternik, nr 4, s. 196-203.
  3. Luty I., 2000, Koprowa Studnia, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Małej Łąki, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa.
  4. Soja E., Szczygieł J., 2013, Koprowa Studnia i Jaskinia Świstacza - uzupełnienia i nowości z rejonu Koprowego Żlebu, Jaskinie, nr 1 (70), s.30-32.

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na poprzednią stronę.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2013.06.04