Zbójecka Dziura

Plan Zbójeckiej Dziury 

DŁUGOŚĆ:            94 m.
GŁĘBOKOŚĆ:      9 m.
WYSOKOŚĆ OTWORU:    ok. 1143 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU:   Dolina Chochołowska (lewe or. zbocze), Skała Olejarnia.

OPIS JASKINI: Za wejściem ciągnie się prosty, 25-metrowy korytarz. Dno jego jest poziome, strop wysoki. Przy końcu korytarza odchodzi w prawo wąski korytarzyk, po kilku metrach przechodzący w salkę. Z salki odchodzą dwa korytarze, które dalej łączą się, by w końcu doprowadzić do sporej komory, skąd dalsze przejście zablokowane jest głazami. Jaskinia jest prawdopodobnie fragmentem dawnego przepływu potoku o czym świadczy skład żwirowiska (m.in. otoczaki margli). Sporadycznie występują w niej nacieki grzybkowe. Znaleziono tu także kości niedźwiedzia jaskiniowego i brunatnego oraz jelenia, o czym donosi G. Ossowski.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia znana była od dawna góralom. Jako pierwszy opisał ja G. Ossowski w 1883 r. W dn. 26.04.1959 r. W. Habil i S. Wójcik (Koło Zakopiańskie KW) odkryli w lewym ciągu jaskini szczelinowaty korytarzyk i dwie salki o łącznej długości 20 m. Ostatni plan jaskini sporządził Jakub Nowak w roku 2004 ustalając długość jaskini ostatecznie na 96poprzednio podawano zawyżne 100 m.

BIBLIOGRAFIA:

  1. Kardas R. M., 1991, Zbójecka Dziura, [W]: Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Chochołowskiej i dolinek reglowych, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa.
  2. Kowalski K., 1953, Jaskinie Polski, t. 2, Państwowe Muzeum Archeologiczne, Warszawa.
  3. Nowak J. Nowy plan Zbóckiej Dziury, Jaskinie 3(36) 2004 s. 6

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2004.11.14