DŁUGOŚĆ: 6283 m GŁĘBOKOŚĆ: 352 m WYSOKOŚĆ OTWORÓW: 1627, 1576, 1522 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORÓW: Dolina Miętusia, ściana Ratusza Mułowego.
PODSUMOWANIE: Ptasia Studnia jest systemem, na który składają się trzy jaskinie: Ptasia Studnia, Lodowa Litworowa i Nad Dachem. Wszystkie otwory znajdują się w eksponowanej ścianie Ratusza Mułowego. Dojście do nich wymaga użycia liny oraz dobrej znajomości topografii terenu. Najczęstszym celem wizyt grotołazów są główne ciągi Ptasiej Studni, słynące z obszernych i głębokich studni.
OPIS JASKINI: Jaskinię stanowi skomplikowany system korytarzy, studni i sal. Ciąg Ptasiej Studni zmierzający do Syfonu Końcowego (zw. także Starym Dnem - na głębokości - 248 m) wyróżnia się bardzo obszernymi i głębokimi studniami (m.in. Studnia Wlotowa - o głębokości 64 m, Studnia Taty - o głębokości 78 m). Po drodze mija się również jedną z największych tatrzańskich sal - Salę Dantego. Na aktulane dno jaskini prowadzi jednak inna droga, poprzez Studnię Flacha i aktywne hydrologicznie partie zmierzające do ciasnego zakończenia jakim jest Szczelina Strzygi.
Jaskinia Lodowa Litworowa posiada zupełnie odmienny charakter od głównych ciągów Ptasiej Studni. Główny ciąg tej części jaskini tworzy kaskadowo opadający korytarz, miejscami ciasny i zalodzony w okolicy otworu.
Stosunkowo najrzadziej odwiedzaną częścią systemu jest Jaskinia Nad Dachem. Na jej ogólny obraz składają się niewielkiej głębokości studnie połączone wąskimi korytarzami i meandrami.
Miejscem połączenia trzech jaskiń tworzących system jest okolica dolnej części Studni Taty.
Poza wyżej wymienionymi ciągami warto wspomnieć o bardzo rozległych, choć niezwykle rzadko odwiedzanych Partiach Sądeckich. Rozwijają się one w kierunku wschodnim, a jednym z ciekawszych miejsc owych partii jest największe podziemne tatrzańskie jezioro Wielki Kłamca.
Ptasia Studnia jest prawdopodobnie odwadniana przez system hydrologiczny Lodowego Źródła, choć nie zostało to potwierdzone barwieniami wód. Aktualne dno jaskini znajduje się na wysokości 1275 m n.p.m. i nie kończy się syfonem. Wielu grotołazów zastanawia dokąd prowadzą wody znikające w Szczelinie Strzygi.
HISTORIA POZNANIA: Ptasia Studnia została odkryta 10.07.1960 r. przez znanego zakopiańskiego grotołaza Janusza Flacha. Następnego dnia inny zespół z Zakopanego odkrywa Jaskinię Lodową Litworową, dochodząc do Zacisku Zakopiańczyków. Jaskinię Nad Dachem odkryli grotołazi z STJ Kraków w dniach 1-4.11.1962 r.
Następnie Ptasia Studnia jest eksplorowana przez tzw. Mostek Piratów przez rywalizujących pomiędzy sobą grotołazów z STJ Zakopane i STJ Kraków. W dniach 25-26.08.1962 r. zespół pod kierownictwem Janusza Flacha dociera do Syfonu Końcowego (-248 m). Podczas tej wyprawy po odnalezieniu puszki po konserwie potwierdzono połączenie z J. Lodową Litworową. Kolejnym ważnym etapem było znalezienie drogi przez Salę Dantego i zjazd Studnią Flacha do Zacisku Klasy Lux. Partie do Szczeliny Strzygi odkryli w roku 1981 grotołazi ze Speleoklubu Warszawskiego. Obecne dno jaskini zostało odkryte w 1991 roku przez zespół kierowany przez Wiktora Bolka (SG KW Wrocław).
W 1990 roku prace eksploracyjne w Jaskini Nad Dachem rozpoczynają grotołazi z Sądeckiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego. Najpierw przekopują piaszczysty syfon, po czym dołączają jaskinię do systemu Ptasia Studnia - Lodowa Litworowa. W kolejnych latach dokonują dużych odkryć w tzw. Partiach Sądeckich. Partie odkryte przez Sądeczan w całym systemie stanowią około połowę wszystkich znanych ciągów.
BIBLIOGRAFIA:
 |
|
Studnia Wlotowa |
Studnia "Czterdziestka" |
 |
 |
W Sali Dantego |
Otwór Ptasiej Studni |
POWRÓT WYŻEJ:
tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 2005.01.05
