DŁUGOŚĆ: 330 m. DENIWELACJA: 30,2 (-15,7, +14,5) m. WYSOKOŚĆ OTWORU: ok. 1211 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORU: Wąwóz Kraków.
OPIS JASKINI: Obszerny, owalny otwór o szerokości 4 i wysokości 6 metrów prowadzi na tzw. Balkon oddzielony od powierzchni 0,7 m wysokości progiem. Dalej przechodzimy 8-metrowej długości korytarzykiem do obszernej Sali Głównej. Ma ona rozmiary 15x4 m i wysokość 5 m. Po lewej stronie za załomem nad 4-metrowym progiem znajduje się wlot Błotnego Korytarza. Występuje w nim mleko wapienne i liczne, częściowo połamane nacieki. W południowej części Sali Głównej po lewej stronie odchodzi Korytarz Główny o owalnym przekroju. Po kilku metrach prowadzą z niego w dół dwie równoległe studzienki o głębokości 6 i 7,1 m. Obydwie prowadzą do Dolnej Komory. Zjeżdżamy obszerniejszą ze studzienek zwaną I Kominem. Z Dolnej Komory, wysłanej gliniastym namuliskiem z resztkami nacieków, prowadzi dalej kolejna studzienka (II Komin) do Ślepej Komory. Jest to najniższy punkt jaskini. W namulisku znajdują się kości dużych zwierząt. Wracamy do Sali Głównej. Z jej południowego końca prowadzi Korytarz Środkowy będący przedłużeniem sali. Po kilku metrach połączony jest z I Kominem ciasną szczeliną. Dalej korytarz wznosi się i rozdziela na kilka odnóg. Znaleziono tutaj kości niedźwiedzia jaskiniowego. Jedną z odnóg możemy cofnąć się do okna w stropie Sali Głównej, a jej odgałęzienie prowadzi do najwyższego punktu jaskini. Z Sali Głównej na prawo idąc od wejścia jaskini, naprzeciw wylotu Korytarza Głównego, znajduje się przejście do Niżnej Sali, skąd prowadzi dalej szczelinowaty Korytarz Stefana zakończony ciasną 6-metrową studzienką.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia była znana od dawna poszukiwaczom skarbów. W jaskini można znaleźć pozostawione przez nich znaki. Pierwszy plan jaskini sporządzili w 1921 roku T. i S. Zwolińscy, wcześniej prowadząc w niej eksplorację.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ :
tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 1999-04-20