Niebieska Studnia

DŁUGOŚĆ:            75 m
GŁĘBOKOŚĆ:          42 m
WYSOKOŚĆ OTWORU:    1855 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU:   Dolina Miętusia, Czerwony Grzbiet

PODSUMOWANIE: Jaskinia tuż obok szlaku na Małołączniak. Mimo niewielkich rozmiarów jest dobrze znana grotołazom. Jej otwór jest ważnym punktem orientacyjnym, studzienka wejściowa pozwala natomiast nieco osłonić się przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi. Istnieją przesłanki mówiące, że Niebieska Studnia jest póki co tylko wstępem do dużo większej jaskini.

OPIS JASKINI: Otwór jaskini znajduje się w leju krasowym. Przechodzi on w 4-metrowej głębokości studnią. Z jej dna wąski przełaz wiedzie do 26-metrowej studni. Równoległa studni, która bierze początek poniżej doprowadza do dna jaskini, którym jest zwężenie o szerokości 15 cm.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta w dniu 9 października 1966 r. przez A. Kobyłeckiego i Z. Skwierczyńskiego z STJ KW Kraków. Podczas kilku akcji w latach 1966-1967 członkowie tego Klubu (w.w. + L. Nowiński) zjechali do dna drugiej studni. Dalszą eksplorację prowadzili członkowie Speleoklubu Warszawskiego (R.M. Kardaś i P. Kulbicki), którzy osiągnęli dno jaskini (zacisk), wspięli się także kominem. Ostatnią próbę eksploracji podjął M. Tomaszek z STJ KW Kraków w 1994 roku, nie przyniosła ona jednak spodziewanych rezultatów.

BIBLIOGRAFIA:

• Baryła J., Kobyłecki A., 1968, Odkrycie w Jaskini nad Kotlinami, Taternik, nr 1 (198), s. 28-29.
• Grzegrzułka T., 2000, Jaskinia Niebieska Studnia, Zacisk, nr 18, s. 9.
• Kobyłecki A., 1967, Nowe jaskinie w Małołączniaku, Taternik, nr 3 (196), s. 110.
• Luty I., 1999, Jaskinia Niebieska Studnia, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie wschodniego zbocza Doliny Miętusiej, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa.
• Zagórski S., 1995, Kronika, Gacek, nr 24 (45), s. 77-83.

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na poprzednią stronę.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2004-04-25