DŁUGOŚĆ: ok. 150 m. DENIWELACJA: niewielka. WYSOKOŚĆ OTWORU: ok. 1015 m n.p.m.. POŁOŻENIE OTWORU: Dolina Chochołowska (prawe orograficznie zbocze).
OPIS JASKINI: Otwór jaskini znajduje się na poziomie Potoku Chochołowskiego. Jaskinia jest bardzo mokra, położona bezpośrednio pod powierzchnią terenu. Występuje w niej jedno stale jeziorko. Okresowo jest zalewana, o czym świadczą szczątki roślinne - gałęzie, igły i mchy naniesione przez wodę i osadzone na stropie jaskini. Jaskinia jest systemem kilku krzyżujących się korytarzy, część z nich ma charakter myty, część zaś zawaliskowy. W środkowej części jaskini znajduje się syfon piaszczysty. Namulisko generalnie jest gliniasto - pylaste. Występują żwiry identyczne pod względem składu jak w Potoku Chochołowskim, zawierające skały krystaliczne.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta dnia 26.06.1933 r., kiedy to S. i T. Zwolińscy oraz J. Zahorski rozkopali otwór, po czym dostali się do wnętrza. Odkrycia dalszych korytarzy o dl. ok. 30 m. dokonali w 1972 r. A. Kobylecki i P. Piekarski oraz w dniu 10.02.1973 r. A. Górny, A. Kłos, A. Kobylecki i M. Mioduszewski.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ :
tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 1996.11.03