DŁUGOŚĆ: 400 m DENIWELACJA: 69 m (-64, +5) WYSOKOŚĆ OTWORÓW: 1680 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORÓW: Dolina Miętusia, Wielka Świstówka.
OPIS JASKINI:
Ciasny otwór wejściowy prowadzi do ciasnego korytarzyka. Po kilku metrach
przechodzi on w zawaliskową salkę urywającą się 38 m studnią. Jej dno
(Studnia Cieni) pokryte jest lodem. Z dna Studni Cieni przez 2 metrowy
próg dostać się można do zawantowanej szczeliny, którą po 10 m zjazdu
dostajemy się do niewielkiej salki. Z niej prowadzi szczelinowaty korytarz,
który po kilkudziesięciu metrach, przez kilka niewielkich prożków, doprowadza
do piaszczystego syfonu. Z sali przy wejściu do Studni Cieni można dostać się
również inna drogą. Wchodząc na 2 m próg dostajemy się do poziomego korytarza,
który to ciąg poprzez dwie większe salki (Sala Lodowych Chłopków i Sala z Firankami)
oraz poziomy meander z dnem wypełnionym śniegiem prowadzi do okna w Studni Cieni
13 m nad jej dnem.
HISTORIA POZNANIA:
Otwór jaskini odkrył J. Flach (Zakopane) w dniu 10 lipca 1960 r. Dnia 11 lipca 1960 r.
zespół w składzie: J. Flach, W. Habil, J. Kibiński i K. Kowalski po pokonaniu wstępnej
szczeliny poznali poziome partie do Studni Cieni (lub jak wtedy ją nazywano I Komina,
gdyż nie znano bezpośredniego jej połączenia z partiami wstępnymi). Dalszą eksplorację
prowadzili grotołazi zakopiańscy, a w późniejszym okresie również członkowie KKTJ.
Umieszczony powyżej przekrój rozwinięty jest zdecydowanie nie pierwszej świeżości
i nie odpowiada w pełni obecnej wiedzy o jaskini. Znalazł się tu jednak z powodu
przejrzystości i czytelności.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ:
tutaj możesz przejść do spisu jaskiń tatrzańskich.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 1999-04-20