Jaskinia Lodowa Mułowa

DŁUGOŚĆ:            400 m
DENIWELACJA:        69 m (-64, +5)
WYSOKOŚĆ OTWORÓW:   1680 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORÓW:  Dolina Miętusia, Wielka Świstówka.

Przekrój rozwinięty jaskini Lodowej Mułowej
OPIS JASKINI: Ciasny otwór wejściowy prowadzi do ciasnego korytarzyka. Po kilku metrach przechodzi on w zawaliskową salkę urywającą się 38 m studnią. Jej dno (Studnia Cieni) pokryte jest lodem. Z dna Studni Cieni przez 2 metrowy próg dostać się można do zawantowanej szczeliny, którą po 10 m zjazdu dostajemy się do niewielkiej salki. Z niej prowadzi szczelinowaty korytarz, który po kilkudziesięciu metrach, przez kilka niewielkich prożków, doprowadza do piaszczystego syfonu. Z sali przy wejściu do Studni Cieni można dostać się również inna drogą. Wchodząc na 2 m próg dostajemy się do poziomego korytarza, który to ciąg poprzez dwie większe salki (Sala Lodowych Chłopków i Sala z Firankami) oraz poziomy meander z dnem wypełnionym śniegiem prowadzi do okna w Studni Cieni 13 m nad jej dnem.

HISTORIA POZNANIA: Otwór jaskini odkrył J. Flach (Zakopane) w dniu 10 lipca 1960 r. Dnia 11 lipca 1960 r. zespół w składzie: J. Flach, W. Habil, J. Kibiński i K. Kowalski po pokonaniu wstępnej szczeliny poznali poziome partie do Studni Cieni (lub jak wtedy ją nazywano I Komina, gdyż nie znano bezpośredniego jej połączenia z partiami wstępnymi). Dalszą eksplorację prowadzili grotołazi zakopiańscy, a w późniejszym okresie również członkowie KKTJ.
Umieszczony powyżej przekrój rozwinięty jest zdecydowanie nie pierwszej świeżości i nie odpowiada w pełni obecnej wiedzy o jaskini. Znalazł się tu jednak z powodu przejrzystości i czytelności.

BIBLIOGRAFIA:


POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz przejść do spisu jaskiń tatrzańskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 1999-04-20