Jaskinia Lejbusiowa

DŁUGOŚĆ:            83 m
GŁĘBOKOŚĆ:          49 m
WYSOKOŚĆ OTWORU:    1813 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU:   Dolina Mułowa (lewe orogr. zbocze)

OPIS JASKINI: Otwór stanowi płytka studzienka. Tuż za nią rozciąga się niska (0,5 m) komora o wymiarach 6 x 2,5 m. Z komory przez ciasny przełaz można dostać się do wysokiej, obszernej sali. Tuż obok sali znajduje się wlot pochyłej, zawalonej studzienki. Prawdopodobnie studzienka ta prowadzi do partii odkrytych w 2000 roku.
Ciekawostką jest fakt, że jaskinia posiada połączenia (na razie poprzez wąskie szczeliny) z położoną niżej Jaskinią Małą w Mułowej.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia prawdopodobnie była znana od dawna. Wiadomo, że w latach 50. XX wieku w zawalisku końcowym prace eksploracyjne podjęli grotołazi z SG AKA Poznań, udostępniając dojście do wylotu studzienki.
W 2000 roku odkryć w jaskini dokonali grotołazi z Sądeckiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego, którzy uzyskali w jaskini głębokość 48 metrów.

BIBLIOGRAFIA:

1. Antkiewicz A., 2003, Nowe odkrycia w Jaskini Małej w Mułowej, Taternik, nr 3-4 (299-300), s. 44-45.
2. Luty I., 1996, Jaskinia Lejbusiowa, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie zachodniego zbocza Doliny Miętusiej, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa.
3. Antkiewicz A., 2004, Jaskinia Lejbusiowa, Uzupełnienie, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Uzupełnienia, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa. s. 140

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na poprzednią stronę.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2005-01-05