DŁUGOŚĆ: 1380 m. DENIWELACJA: 45 m. (-14.5, ok. +30.5) WYSOKOŚĆ OTWORU: 1182, 1190 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORU: Dolina Bystrej, podnóże Kalackiej Turni.
PODSUMOWANIE: Ta nisko położona, bardzo mokra jaskinia, pełna syfonów i jeziorek od dawna rozpala wyobraźnię grotołazów, jako jedyna większa próźnia „poważniej nadgryzająca” mityczny masyw Giewontu, w którym jak wiadomo jaskinie muszą być, tylko nie ma jak do nich się dostać. Póki co nie ma jak dostać się nawet do tej jaskini, gdyż dostęp do niej jest unimożliwiony przez TPN, który motywuje to potrzebą ochrony ujęcia wody z wywierzyska Bystrej.
 |
OPIS JASKINI: Studnia wejściowa po 12 metrach sprowadza do poziomu wody wstępnych syfonów. Mają oną łączną długość około 60 m i głębokośc do 6-7 m. Po odpompowaniu wody można je pokonać po umieszczonych pod stropem kładkach. Za syfonami mijamy dochodzący ciasny korytarzyk od drugiego otworu i po kilku metrach dochodzimy do rozgałęzienia (Rozdziele). Korytarze jaskini dzielą się tu na dwie odnogi. W lewo możemy przejść do dolnych partii. Znajdują się tu dwa syfony (jeden łączy się prawdopodobnie z syfonem w dalszych partiach) i Wielki Komin, w którego górnej części, w ślepych kominkach znajduje się najwyższy punkt jaskini (+36m). Z Rozdziela w prawo przechodzimy do Sali Pochyłej i dalej do Sali Pośredniej. Z sali tej w kierunku północnym i zachodnim odchodzi sieć korytarzy kończących się zawaliskiem lub zamulonych. W lewo zaś przez zacisk w zawalisku przeczołgujemy się do szczelinowogo korytarza. Doprowadza on do Komory Zwalisk. Dalej na wprost do Syfonu SW. Idziemy jednak inną drogą. Przez 11 metrową studnię zjeżdżamy do pięknie mytej sieci korytarzy zwanej Gąbką. Partie te są sięcią ładnie mytych rur. Kierując się w lewo przez 10 m studnię możemy dostać się do syfonu łączącego się prawdopodobnie z syfonem za Wielkim Kominem. W prawo przechodzimy do Sali Wodospadów, kończącej się wodospadem wypływającym z Syfonu SW. Ma on długość ok. 8 m i i głębokość 2-4 m. Za nim znajduje się ładny, myty korytarz. Idziemy nim dalej mijając kilka płytkich jeziorek. W połowie drogi do kolejnego syfonu odgałęzia się w lewo Galeria Błotnych Nacieków.Następny syfon nazwany Mylnm jest krótki, ale trudny orientacyjnie ze względu na skomplikowaną rzeźbę ścian. Za niewielkim jeziorkiem - bąblem powietrznym rozpoczyna się Syfon Płachty i kolejny IV Syfon. Dalej szczelinowy korytarz doprowadza do wlotu Syfonu Kryształowego, łaczącego się z V Syfonem bardzo ciasnym zaciskiem. Do V Syfonu możemy dostać się również przez okienko suchym obejściem. Syfon ma długość 180 m i głębokość 28,5 m. Znajduje się za nim mała komórka z bardzo ciasnym wejściem do kolejnego, VI Syfonu.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta przez T. i S. Zwolińskich w wyniku przeprowadzonych przez nich zakrojonych na dużą skalę prac ziemnych. Opróżnili oni z osadów studnię wlotową we wcześniej upatrzonym miejscu. W marcu 1933 po odpompowaniu wody udaje się wreszcie wejść do jaskini. W dniach 23-29.03.1933 zbadali oni jaskinie do Wielkiego Komina i Sali Pośredniej. Kolejną próbę eksploracji podjęli bracia Zwolińscy na przełomie lutego i marca 1935. Dotarli wtedy do Wielkiego Syfonu i poznali kominki w Sali Pośredniej. Kolejne prace w jaskini podjęto pod kierownictwem S. Zwolińskiego zimą 1949 po uzyskaniu w 1948 na ten cel dotacji z Ministerstwa Komunikacji.. Zwolińscy pokonali wtedy Wielki Komin i odkryli korytarze prowadzące na W i NW z Sali Pośredniej. W roku 1956 odbyła się w jaskini Duża, ogólnopolska akcja eksploracyjna zorganizowana przez Koło Jaskinioznawcze PTTK w Zakopanem i kierowana przez E. Winiarskiego. Nurkowano wtedy (bez powodzenia) w Wielkim Syfonie i odkryto obszerne partie do Sali Wodospadów. W roku 1958 grotołazi zakopiańscy pod kierownictwem E. Winiarskiego przekopali górny otwór. Kolejne większe odkrycia przynosi eksploracja SW PTTK końcowych syfonów przeprowadzona pod kierownictwem J. Grodzickiego na przełomie 1973/74. Wtedy to A. Płachciński i W. Przybyszewski pokonują Syfon SW i odkrywają kolejne 200 m korytarza. Pod koniec stycznia 1974 M. Lipski i A. Płachciński przebywają syfony Mylny i Płachty i kolejne 150 m korytarza. W lutym 1987 podczas próby pokonania V syfonu przez grotołazów z Krakowa ginie A. Petrujkić. Akcja mająca na celu wydobycie zwłok przeprowadzona została ogromnym nakładem sił i środków odbiła się w całej Polsce szerokim echem. V syfon został pokonany w lutym 1998 przez K. Starnawskiego. Po wypadku w 1987 roku oba otwory jaskini zostały przez TPN zamknięte grodziami z drewnianych bali uniemożliwiającymi dostęp do jaskini.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ :
tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 2003.03.02