DLUGOSC: 70 m. GLEBOKOSC: 17 m. WYSOKOSC OTWORU: 215,5 m npm. POLOZENIE OTWORU: Weze, gmina Dzialoszyn, woj. sieradzkie; gora Zelce.
PODSUMOWANIE:
Jaskinia jest przykladem proby
zagospodarowania i udostepnienia turystom. Teren rezerwatu "Weze"
zostal przygotowany jako calosc dla turystow (zobacz rowniez opis
lezacych obok Jaskin: Stalagmitowej
i Niespodzianki)
Niestety przygotowanie obiektow do zwiedzania idealem nie jest.
Drabinki ulatwiajace pokonywanie studni ustawione sa w sposob daleki
od doskonalosci. Ponadto pozostawione bez stalego nadzoru konserwatorskiego
z biegiem czasu niszczeja za sprawa przyrody i wandali. W okreasach
przed wymiana (co dzieje sie rzadko) stanowia dla przypadkowych turystów zagrozenie.
Szczegolnie w tej jaskini drabiny ustawione sa nierewelacyjnie.
Pierwsza jest nieco oddalona od spagu korytarza wejsciowego i
niewprawny turysta dysponujacy slabym swiatlem moze pokonac
studnie lotem miast po drabinie. Druga (w zasadzie trzecia)
przechodzi przez ciasny przelaz tak, ze w dolnej czesci trzeba
wykonac skomplikowany manewr przejscia na jej druga strone.
Jaskinie turystycznie udostepniane musza zarabiac na siebie, a
wiec musza byc ciekawe, dobrze przygotowane, z latwym dojazdem
i szeroko rozreklamowane. Z calym szacunkiem dla okolicznych mieszkancow
gminy Dzialoszyn pytam: "Kto i masowo przyjedzie na to
zadupie i po co?". Niestety, interes zrobili oni wcześniej,
sprzedajac szpat za 4 zl od metra szesciennego (cena w okresie
miedzywojennym). Sami grotolazi nie utrzymaja tego interesu.
Aby jednak nie pozostawiac bardzo przykrego wrazenia warto zaznaczyc,
ze jaskinia jest w miare ciekawa, a sama inicjatywa zagospodarowania
terenu, pomijajac srednie wykonanie, godna pochwaly.
OPIS JASKINI:
Do wewnatrz prowadzi waska
szczelina miedzy skalkami, od gory zabezpieczona betonowa plyta.
Dno opada w dol do niewielkiej studzienki (drabina, zaleca sie
stosowac zasade ograniczonego zaufania). Dalej - krety korytarz,
poczatkowo niski, doprowadza do 6-metrowej (drabina i uwaga jak
wyzej), waskiej studni.
Pod studnia od strony poludniowej znajduje sie salka ozdobiona
formami naciekowymi. Na wschodniej ścianie tej komory widoczne
sa interesujace formy korozji wodnej. W kierunku polnocnym
prowadza szerokie, lecz niskie korytarze, czesciowo rozwiniete na
ukosnej szczelinie, a czesciowo w zawalisku powstalym przez
oberwanie sie lawic.
Wydobycie szpatu prowadzono w jaskini w kilku miejscach,
wybierajac zyly kalcytu grubosci 20-30 cm.
Namulisko jest gliniaste, w sali na dole miejscami piaszczyste.
HISTORIA POZNANIA: Pierwsza wzmianka o jaskini, autorstwa E. Potegi, ukazala sie w 1956 roku. Jaskinia ta zinwentaryzowana zostala przez A. Szynkiewicza w roku 1971. Od 1972 roku objeta jest ochrona, wchodzac w sklad rezerwatu przyrody.
BIBLIOGRAFIA:
POWROT
WYZEJ: tutaj mozesz wrocic na do spisu jaskin
jurajskich.
POWROT
NA STRONE GLOWNA: tutaj mozesz wrocic na
strone tytulowa.
Ostatnia zmiana 2006.03.02