Jaskinia Żabia

DŁUGOŚĆ:            59 m.
GŁĘBOKOŚĆ:          18,5 m.
WYSOKOŚĆ OTWORU:    ok. 406 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU:   Podlesice, gmina Kroczyce, woj. śląskie;
                    Góra Sulmów.

PODSUMOWANIE: Jaskinia ta stanowi ciekawe stanowisko archeologiczne ze względu na duże ilości znalezionej tu brekcji kostnej. Ma charakter obszernej studni, przedzielonej mostami. Są one utworzone z dużych brył kalcytu i wapienia, przemieszanych z glina zawierająca szczątki kostne. Zwiedzanie najniższych partii, po dużych opadach deszczu lub po roztopach wiosennych, jest bardzo nieprzyjemne, dno jaskini przypomina wtedy gliniaste bagno. Należy też zwrócić szczególną uwagę na resztki zbutwiałych konstrukcji drewnianych znajdujących się w studni wejściowej (belki, deski), grożących wypadkiem.

OPIS JASKINI: Do wewnątrz prowadzi obszerna studnia, mającą przy powierzchni ziemi przekrój trójkąta. Głębokość studni wynosi 7 m do prożku, a 11 m do dna. W przedłużeniu studni znajduje się niska komora (Sala Trójkątna) z krótkimi odgałęzieniami. Korytarzyk biegnący z sali w kierunku NE zdobią grube krystaliczne polewy. Na początku tego korytarza 3-metrowy próg doprowadza do najniższej części jaskini - Sali Okrągłej, położonej bezpośrednio pod Salą Trójkątną.
Przedstawiony tutaj plan jaskini nie uwzględnia zmian powstałych w wyniku wybrania namuliska podczas badań naukowych.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta ok. roku 1944 przez szpatowców z Podlesic: B. Kitę i braci Konarskich, którzy prowadzili tu wydobycie kalcytu. Jeszcze w okresie eksploatacji, w roku 1946, zwiedził ją K. Kowalski, notując na marginesie opisu kopalni kalcytu w Podlesicach (Studni Szpatowców): "Z powierzchni schodzimy na dno 8-metrowego komina, opróżnionego w czasie eksploatacji z gruzu i gliny, które go pierwotnie wypełniały. Na dnie zaczyna się wąski, dalej rozszerzający się, przeważnie naturalny korytarzyk, ok. 25 m długi, zawierający miejscami ładne nacieki".
Eksploatacje kalcytu prowadzono do roku 1951. Nastąpił wtedy obryw namuliska, który zamknął jaskinię kilkumetrowa warstwa. Niedostępną przez wiele lat próżnią w 1978 r. zainteresowali się grotołazi z AKSiA, opracowujący inwentarz jaskiń okolic Podlesic. W oparciu o zebrane informacje zadecydowali oni o podjęciu tu eksploracji. Prace mające na celu usuniecie zawału prowadzono w kwietniu i maju 1979 roku. W trakcie prac posługiwano się eksperymentalnie metodami górniczymi stosowanymi przez szpatowców, sporządzając ich pełną dokumentację fotograficzną. 2 czerwca 1979 roku zawał przekopano, osiągając niedostępne partie jaskini. W ciągu następnych lat prowadzono dalsze prace zmierzające do całkowitego usunięcia zawału, i mające na celu wydobycie dla potrzeb badawczych bogatej plejstoceńskiej brekcji kostnej; prace prowadził Zakład Paleozoologii Uniwersytetu Wrocławskiego.
Jaskinia zinwentaryzowana została przez K. Mazika w 1979 roku.

BIBLIOGRAFIA:

1. Szelerewicz M, Górny A., "Jaskinie Wyżyny Krakowsko-Wielunskiej", PTTK "Kraj", Kraków-Warszawa 1986.

Widok z dna Studni Kity.	Sala Trójkątna widok w stronę Studni Kity.

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń jurajskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2000.10.17.