DLUGOSC: 115 m. ROZCIAGLOSC POZIOMA: 29 m. GLEBOKOSC: 16 m. WYSOKOSC OTWORU: 435 m.n.p.m. POLOZENIE OTWORU: Beblo, gm. Wielka Wies, woj. Krakowskie, dol Bedkowska.
PODSUMOWANIE:
Ta niewielka jaskinia jest niezwykle interesująca. Myte i urozmaicone
ksztalty korytarzy powoduja, ze penetruje sie je z prawdziwa przyjemnoscia. Duze nagromadzenie zaciskowych
trudnosci sprawia, ze jaskinia wydaje sie byc znacznie bardziej rozlegla niz jest naprawde.
OPIS JASKINI:
Wejscie jest rodzajem wawozu przechodzacego w schron pod nawisem skalnym.
Ta czesc jest oswietlona swiatlem dziennym. Dalej prowadzi waski korytarz. W jego poczatkowej czesci oddziela
sie bardzo niska odnoga prowadzaca do drugiego otworu. Dalej dochodzimy do niewielkiej salki.
Przez podwojne okno dostajemy sie do nastepnej, nieco wiekszej. W jej koncowej czesci zachowaly sie
niemal nienaruszone polewy z polami ryzowymi. Dalsza droga prowadzi przez okno nad progiem 1,5 m.
Zaraz za nim rozpoczyna sie 9 metrowa pochyla studzienka. Ze wzgledu na stromosc zaleca sie uzycie
liny (dwa spity), choc mozna pokonac ja niezbyt trudna zapieraczka. Z dna studzienki waska szczelina
prowadzi do dolnych partii. Sa one poprzegradzane skrajnie trudnymi zaciskami. Juz pierwszy ZIII
skutecznie zatrzymuje wiekszosc odwiedzajacych (podczas ostatniej mojej wizyty kolega utknal w nim na
trzy godziny. Po wyczerpaniu sil zostal z niego wyciagniety z pomoca liny, tasmy i systemu bloczkow.
Proponuje wiec dla zacisku nazwe od jego imienia Zacisk Grzesia). Dalej przechodzimy do
nastepnej salki przez ZI (kaluza, trudnosci ze zgieciem nog). Z salki tej na poludnie prowadzi
ciasna szczelina zwezajaca sie do otworu 20x15 cm, z ktorego czuc slaby, lecz staly przewiew.
Przez okienko te czesto przechodza dalej nietoperze. Do nastepnej salki przechodzimy przez najciasniejszy
w jaskini ZIII. Choc niezwykle ciasny, od 1994 roku jest duzo latwiejszy do pokonania, gdyz szczelina
ktora go tworzy zostala do polowy wypelniona namuliskiem i podczas jego pokonywania mozna odpoczac
bez osuwania sie w dol (Uwaga, proponuje pokonywac zacisk nogami do przodu, uwazajac aby nie wpasc do
wykopu w ostatniej sali). Stajemy w najobszerniejszej z dolnych salek. W jej dnie na przelomie 1993/94
wykonano wykop ok. 1.5 metra glebokosci. W czesci polnocnej salki przekopano sie w tym samym okresie
do rownoleglej szczeliny zblizajacej sie do sali nad studnia.
W jaskini licznie wystepuja nietoperze. Namulisko kamieniste, w glebi gliniaste. Niegdys w dolnych salach
wystepowala interesujaca szata naciekowa i pole perel jaskiniowych. Obecnie nacieki zostaly zniszczone.
HISTORIA POZNANIA:
Czesc wstepna jaskini znana byla od dawna. Pierwsza wzminka o jaskini autorstwa S. Czarnowskiego
pochodzi z 1903 roku. Partie prowadzace z dna studni zostaly odkryte przez A. Gornego 12 marca
1967 roku. Zinwentaryzowana czesciowo przez K. Kowalskiego w roku 1946, a w calosci przez
A. Gornego w 1970.
Na przelomie 1993/94 wykonano w ostatnij salce przekop w wyniku ktorego odkryto kolejna salke
i nieznacznie poglebiono jaskinie.
BIBLIOGRAFIA:
Polewy naciekowe w jaskini |
Najtrudniejszy zacisk - drugi ZIII |
POWROT WYZEJ:
tutaj mozesz wrocic do spisu jaskin jurajskich.
POWROT NA STRONE GLOWNA:
tutaj mozesz wrocic na strone tytulowa.
Ostatnia zmiana 1998.04.22