Jaskinia Małotowa

DŁUGOŚĆ:              56 m
GLEBOKOSC:            10 m
WYSOKOŚĆ OTWORU:      ok. 384 m npm.
POŁOŻENIE OTWORU:     Łazy, gmina Jerzmanowice-Przeginia;
                      Dolina Będkowska
Plan i przekrój Jaskini Małotowej

PODSUMOWANIE: Nieduża jaskinia, niemal w całości wykopana.

OPIS JASKINI: Otwór jaskini o owalnym kształcie przechodzi w opadający korytarz i studnię 5-metrowej głębokości. Z dna studni w kierunku NE krótki korytarzyk doprowadza do salki, której wysokość dochodzi do 4 metrów. W końcowej jej części ciasne - łączące się korytarze przechodzą w niedostępną rurę skalną. Z przeciwnej strony (na dnie studni wejściowej) rozpoczyna się kolejna studnia 4-metrowej głębokości zablokowana w dolnej części namuliskiem. Z jej dna w kierunku SW otwarta jest aktualnie niedostępna szczelina o kilkumetrowej wysokości z silnym przepływem powietrza. W kierunku NW prowadzi ku górze korytarz o szerokości do 1,5 metra, z silnie spękanym stropem. Pochylnia ta pokonuje w górę około 6 metrów i kończy się salką o wymiarach 2 na 2 metry - przy wysokości 1 m. Kontynuacją salki jest zamulona szczelina z bardzo silnym przewiewem powietrza.
Dno wstępnej studni wypełniał gruz wapienny zmieszany z humusem. Kolejne 2 metry osadów to gruz wapienny, humus, kości zwierzęce, ułamki ceramiki neolitycznej (kultura pucharów lejkowych). W sali na powierzchni widoczne są gliniaste osady przemieszane z gruzem wapiennym. Studnię prowadzacą do najniższego punktu jaskini wypełniały osady humusowo-lessowe, w których występowały szczątki drobnych kręgowców. Korytarz prowądzacy z dna w kierunku NW jest wypełniony osadami piaszczystymi.
Nacieki spotykamy tylko w sali i jej najbliższym otoczeniu. Wystepują: nacieki grzybkowe, miękkie i częściowo stwardniałe mleko wapienne oraz stare zrekrystalizowane polewy widoczne w kilku miejscach na ścianach, oraz ich odłamki w gruzie na dnie.

HISTORIA POZNANIA: Początkowy odcinek jaskini prawdopodobnie był znany od dawna. Odnaleziona przez J. Małotę w 1980 roku i poznana do poziomu ok. -4 metrów. W roku 1982 A. Górny i A. Ociepka przekopali przejście do sali. Na nowo podjęto eksplorację jaskini pod koniec sierpnia 1994 roku. Oprócz prac porządkowych i zabezpieczeń wyeksplorowano II studnie do poziomu ok. -10,5 m. Eksploracja jaskini w 1995 roku przyniosła odkrycie pochylni i małej salki w partich końcowych. Jaskinie zinwentaryzował w 1995 roku M. Szelerewicz.

BIBLIOGRAFIA:

  1. "Jaskinia Małotowa" A. Górny, Jaskinie Wyżyny - Informator Nr 3, marzec-kwiecień 1995
  2. "Jaskinia Małotowa" A. K., Jaskinie Wyżyny - Informator Nr 4, maj-czerwiec 1995
  3. "Jaskinia Małotowa" M. Krawczyk, Jaskinie Wyżyny - Informator Nr 5, lipiec-sierpień 1995
  4. "Jaskinia Małotowa" A. Górny, Jaskinie nr 4, 1995
  5. Gradziński M., Szelerewicz M., Liczba i rozmieszczenie jaskiń Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej - stan obecny, Jaskinie 3 (36) 2004

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń jurajskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 1998.06.17.