DŁUGOŚĆ: 56 m GLEBOKOSC: 10 m WYSOKOŚĆ OTWORU: ok. 384 m npm. POŁOŻENIE OTWORU: Łazy, gmina Jerzmanowice-Przeginia; Dolina Będkowska
PODSUMOWANIE: Nieduża jaskinia, niemal w całości wykopana.
OPIS JASKINI: Otwór jaskini o owalnym
kształcie przechodzi w opadający korytarz i studnię 5-metrowej
głębokości. Z dna studni w kierunku NE krótki korytarzyk
doprowadza do salki, której wysokość dochodzi do 4 metrów. W
końcowej jej części ciasne - łączące się korytarze przechodzą w
niedostępną rurę skalną. Z przeciwnej strony (na dnie studni
wejściowej) rozpoczyna się kolejna studnia 4-metrowej głębokości
zablokowana w dolnej części namuliskiem. Z jej dna w kierunku SW
otwarta jest aktualnie niedostępna szczelina o kilkumetrowej
wysokości z silnym przepływem powietrza. W kierunku NW prowadzi
ku górze korytarz o szerokości do 1,5 metra, z silnie spękanym
stropem. Pochylnia ta pokonuje w górę około 6 metrów i kończy się
salką o wymiarach 2 na 2 metry - przy wysokości 1 m. Kontynuacją
salki jest zamulona szczelina z bardzo silnym przewiewem
powietrza.
Dno wstępnej studni wypełniał gruz wapienny zmieszany z humusem.
Kolejne 2 metry osadów to gruz wapienny, humus, kości zwierzęce,
ułamki ceramiki neolitycznej (kultura pucharów lejkowych). W sali
na powierzchni widoczne są gliniaste osady przemieszane z gruzem
wapiennym. Studnię prowadzacą do najniższego punktu jaskini
wypełniały osady humusowo-lessowe, w których występowały szczątki
drobnych kręgowców. Korytarz prowądzacy z dna w kierunku NW jest
wypełniony osadami piaszczystymi.
Nacieki spotykamy tylko w sali i jej najbliższym otoczeniu.
Wystepują: nacieki grzybkowe, miękkie i częściowo stwardniałe
mleko wapienne oraz stare zrekrystalizowane polewy widoczne w
kilku miejscach na ścianach, oraz ich odłamki w gruzie na dnie.
HISTORIA POZNANIA: Początkowy odcinek jaskini prawdopodobnie był znany od dawna. Odnaleziona przez J. Małotę w 1980 roku i poznana do poziomu ok. -4 metrów. W roku 1982 A. Górny i A. Ociepka przekopali przejście do sali. Na nowo podjęto eksplorację jaskini pod koniec sierpnia 1994 roku. Oprócz prac porządkowych i zabezpieczeń wyeksplorowano II studnie do poziomu ok. -10,5 m. Eksploracja jaskini w 1995 roku przyniosła odkrycie pochylni i małej salki w partich końcowych. Jaskinie zinwentaryzował w 1995 roku M. Szelerewicz.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ:
tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń jurajskich.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 1998.06.17.