DŁUGOŚĆ: 90 m DENIWELACJA: 11 m WYSOKOŚĆ OTWORU: 385 m npm. POŁOŻENIE OTWORU: Ojców, gmina Skała, woj. małopolskie; Dolina Sąspowska.
PODSUMOWANIE: Jaskinia leży na terenie OPN, do jej zwiedzenia potrzebna jest zgoda dyrekcji parku. Jaskinia ta mimo wykorzystywania jej nawet do celów gospodarczych przez człowieka, uniknąła losu przeróbki na sztolnię górniczą. Co więcej stanowi bogate stanowisko badań archeologicznych.
OPIS JASKINI: Do wewnątrz prowadzi duży,
półkoliście sklepiony otwór, szerokości 8 m i 6-metrowej
wysokości. W głąb biegnie obszerny korytarz długości 60 m. W jego
końcowej części znajduje się krótkie odgałęzienie. Drugie
niewielkie odgałęzienie tworzy 9-metrowy kominek w północnej
ścianie jaskini, niedaleko otworu.
Dno jaskini, bardzo nierówne, nosi ślady prac wykopaliskowych. Na
ścianach zaznacza się pierwotny poziom namuliska w postaci
szczątków półek, scementowanych polewą naciekową. Namulisko
jaskini zostało rozkopane dla celów eksploatacyjnych w roku 1877
przez O. Grubego. W rok później F. Römer przeprowadził badania
powierzchni namuliska znajdując liczne kości zwierzęce, wyroby
kościane i krzemienne, szczątki ceramiki i monetę rzymską z roku
140 n.e. Kompleksowe badania przeprowadził w jaskini W.
Chmielewski w latach 1957-1963.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia znana jest od
dawna. Pierwsza wzmianka o jaskini pochodzi z roku 1783 kiedy to
został sporządzony opis tej jaskini przez miejscowego plebana, na
zlecenie Prymasa Polski M.J. Poniatowskiego, prezesa Komisji
Edukacji Narodowej. Zamysłem Prymasa było, by opisy parafii były
pomocne "dla ułożenia mapy kraju". Opis zaś
mówi: "(...) między górami, w skałach samorodnych jest
jama osobliwa, podziwienia godna, jakoby piwnica wielka
zasklepiona z małem wejściem, długości, szerokości na kilkanaście
łokci (...)". Jest prawie pewne iż mowa tu o jaskini
Koziarnej, jako że tylko ona w opisywanym terenie ("las
zwany Słupianką") spełnia kryterium wielkościowe.
Posiadała ona wówczas, przed wybraniem z niej dużej ilości
namuliska o wiele mniejszy otwór wejściowy niż współcześnie.
Przypuszczalnie w XVII lub XVIII wieku użytkowana była jako
pomieszczenie gospodarcze niewielkiego gospodarstwa rolnego.
Pierwsza wzmianka, A. Grabowskiego, pochodzi z 1866 roku. Na
początku XX wieku właściciele pobliskiego pensjonatu urządzili w
części przyotworowej salę taneczną. Nazwę jaskini tłumaczy w 1888 roku ksiądz St. Kuczyński ("Stanisław z Warszawy")
na łamach "Wędrowca", pisząc o Francuzach,
którzy w czasie pobytu w 1812 roku podobno trzymali w niej kozy.
Jaskinia zinwentaryzowana została przez K. Kowalskiego w roku
1947.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT
WYŻEJ: tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń
jurajskich.
POWRÓT
NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na
stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 2000.01.24.