DŁUGOŚĆ: 150 m.
GŁĘBOKOŚĆ: 37 m.
WYSOKOŚĆ OTWORÓW: ok. 460 m npm.
POŁOŻENIE OTWORU: Jerzmanowice, gm. Jerzmanowice-Przeginia,
woj. małopolskie, Dol. Szklarska
PODSUMOWANIE: Typowa jaskinia szczelinowa. Niewielka szerokość szczeliny, miejscami poniżej 30 cm powoduje, że pokonanie jaskini jest nadzwyczaj trudne i obiekt obrósł sławą jednego z najtrudniejszych na Jurze. Całość można pokonać bez liny, jednak wymagane są w tym celu umiejętności wspinaczkowe (głównie zapieraczka).
OPIS JASKINI:
Cała jaskinia powstała na pionowym pęknięciu o generalnym przebiegu NE-SW rozszerzającym się
w głąb wzgórza i w kierunku SW. Kolejne poziomy i półki utworzone zostały przez
zaklinowane głazy. Za otworem ciasny korytarzyk prowadzi nad 15 metrową szczelinę.
Jej szerokość wynosi w niektórych miejscach poniżej 30 cm. Jest ona szczególnie uciążliwa
podczas powrotu. W jej dolnej części na NE staję się ona jeszcze węższa i istnieje w niej
możliwość zaklinowania się. Na SW przez poziomy zacisk ZIII i pionowy ZI przedostać
się można do 12 metrowej studni. Za zaciskiem szczelina rozszerza się do 60-80 cm.
Nad studnią znajduje się rozgałęziony komin kończący się ok. 5 m poniżej powierzchni.
Poniżej w salce znajduje się najniższy punkt jaskini leżący 37,2 poniżej otworu.
Szatę naciekową jaskini tworzą polewy i niewielkie stalaktyty. Szczególnie ciekawa
forma jest Kropielnica w Szerokiej Salce. Dno wyciela rumosz skalny.
W jaskini obserwowano 5 nietoperzy - podkowców małych.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta przez A. Górnego i J. Małotę w styczniu 1970 roku. Najniższe partie zostały odkryte przez W. Wilka 16 września 1973 roku. 10 lutego 1996 A. Przeniosło, J. Kućmierz i J. Nowak wspinają się odkrywając najnowsze partie jaskini.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT
WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na do spisu jaskiń
jurajskich.
POWRÓT
NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na
stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 1999.12.18.