DŁUGOŚĆ: 20 m GŁĘBOKOŚĆ: niewielka WYSOKOŚĆ OTWORU: 530 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORU: Góra Chojnik, gmina Sobieszów
Jeden z otworów jaskini |
PODSUMOWANIE: Nazywana jest też Podziemnym Tunelem, choć przecież tunele i sztolnie to obiekty sztuczne, a jaskinie powstają w sposób naturalny. Znajduje się ona na płn. zboczu góry Chojnik, na terenie jednej z dwóch enklaw Karkonoskiego Parku Narodowego (dalej KPN). Leży w odległości 10-20 m od czarnego szlaku prowadzącego z Jeleniej Góry - Sobieszowa na zamek Chojnik. Jest wspominana w literaturze przewodnikowej (zob. uzupełnienie), ale informacje tam zawarte nie wystarczają do jej odnalezienia. Stanowi ciekawy przykład jaskini szczelinowej, a więc powstałej nie na skutek krasu, ale w efekcie erozji granitowego masywu skalnego, jego popękania i specyficznego ustawienia bloków skalnych. Ma około 20 m długości - przy różnicy wysokości otworów ok. 6 m - i jest najdłuższą tego typu jaskinią w Karkonoszach. Do jej przebycia w dzień latarka nie jest konieczna, ale trzeba mieć obie ręce wolne i lepiej robić to bez żadnego bagażu. W grupie wycieczkowej można to zorganizować tak, że przy dolnym otworze jaskini zdejmuje się plecaki, zostawia je pod opieką np. 1-2 osób, które zwiedzą grotę jako ostatnie, po powrocie pozostałych. Zalecany kierunek jej zwiedzania to od dolnego otworu ku górze, ze względu na czekającą wewnątrz wspinaczkę. Trudności: w skali taternickiej 0+, najwyżej 1 (liczone w skali 0-6), w skali turystycznej niewielkie. Czas potrzebny na przejście jaskini i powrót szlakiem w dół to maksymalnie 5 minut.
OPIS DOJŚCIA: Z centrum Sobieszowa wyruszamy jednocześnie aż
trzema szlakami. Wszystkie się tam rozpoczynają i prowadzą na zamek Chojnik. Dwa
z nich to typowe szlaki turystyczne: czerwony i czarny, trzeci - to ścieżka naukowa
(zielony, ukośny pasek, na białym, kwadratowym tle). Została ona wyznakowana w połowie
lat 80., wydano też wówczas książeczkę opisującą ten szlak. Nie była ona potem nigdy
wznawiana, nie można już jej nabyć, a jest to o tyle istotne, że każdy znak ścieżki
naukowej otrzymał swój numer (w lewym dolnym narożniku), oznaczający jakiś obiekt
przyrodniczy tam opisany. Przebieg tej ścieżki pokrywa się z przebiegiem szlaku
czarnego, idąc w górę na zamek, a następnie częściowo zielonego (zejście w dół przez
Piekielną Dolinę). Jednak jej znaki występują w terenie zupełnie niezależnie od znaków
pozostałych szlaków turystycznych, prowadzi to zatem do zaskoczenia osób, nie znających
idei tych numerków. Dziś jednak znaki ścieżki naukowej są mało czytelne i dlatego
lepiej nie zwracać na nie uwagi. Idziemy zatem wg wskazań szlaków czerwonego i czarnego.
Po przecięciu drogi wylotowej z Sobieszowa do Karpacza idziemy w stronę góry Chojnik
i widocznego na jej szczycie średniowiecznego zamku (ostatni samotnie stojący w odległości
ok. 150 m w lewo od szlaku dom to muzeum KPN, które można przy okazji również zwiedzić).
Po ok. 8 minutach granica parku narodowego i kasa - musimy wykupić bilet wstępu.
Wchodzimy do lasu i po dalszych 2 minutach następuje rozejście się szlaków: znaki
czerwone prowadzą w prawo, my za znakami czarnymi skręcamy w lewo. Czeka nas teraz
krótkie, strome podejście, a potem ok. 10 minutowy odcinek płaski. Idziemy niemal
dokładnie na wschód nowo ułożoną ścieżką, jest na niej dużo drewnianych podestów-kładek.
Po lewej stronie mijamy ogrodzenia ustawione przez służby KPN. Trawersujemy płn.
zbocze góry Chojnik, osiągając w końcu dolną część masywu Zbójeckich Skał. Dotąd
z Sobieszowa 20-25 minut.
Zbójeckie Skały to największy i jedyny zwarty masyw skalny na tym terenie. Od dołu,
z miejsca, w którym się znajdujemy jest tylko częściowo widoczny, ale jest to zdecydowanie
największa napotkana dotąd skała. Teraz uwaga: szlak czarny omija
masyw od lewej, następnie zaczyna się nań stromo wspinać skręcając w prawo do góry.
Jaskinia znajduje się w dolnej części masywu, ale po prawej stronie szlaku. Dlatego
opuszczamy szlak czarny w odległości ok. 6 m przed tym zakrętem. Skręcamy pod kątem 90
w prawo, tuż przed masywem skalnym, wchodzimy na wąską, ale dobrze widoczną ścieżkę.
Zaczyna się ona czterema małymi, skalnymi stopniami-schodkami, wznosi się na wysokość
6-7 m ponad szlak i doprowadza przed zach. ścianę masywu i dolny otwór jaskini.
Wnętrze jaskini |
OPIS JASKINI: Pierwsze 15 m (od dolnego otworu) to prosty korytarz o wys. ok. 2 m, szerokości 60-100 cm i nachyleniu 10-20% z dwoma progami o wys. do 40 cm. Bez latarki można się o nie potknąć. Brak bocznych odgałęzień. Dalsza część to pionowy komin 4 m wys., który wyprowadza poza grotę. Są w nim miejsca wystarczające do postawienia całej podeszwy buta, wychodzi się zatem jak po drabinie. Trudności w pokonaniu tego odcinka mogą być większe w czasie deszczu, poza tym ta część jaskini jest sucha i oświetlona światłem dziennym. Jedynie okolica dolnego otworu może być wilgotna i śliska nawet przy długotrwałej słonecznej pogodzie.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia wspominana była w dawnych przewodnikach i dość często zwiedzana (Kowalski 1954).
BIBLIOGRAFIA:
Witold Papierniak
POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na poprzednią stronę.
SPIS JASKIŃ TURYSTYCZNYCH:
tutaj możesz przejć do listy turystycznych jaskiń Polski.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 1999.10.21