DŁUGOŚĆ: 155 m GŁĘBOKOŚĆ: 40 m WYSOKOŚĆ OTWORU: 495 m n.p.m. POŁOŻENIE OTWORU: Góra Połom, gmina Wojcieszów
OPIS JASKINI: Do wnętrza jaskini prowadzą dwa
otwory znajdujące się blisko siebie. Jaskinia zaczyna się salą
wejściową z pochyłym stropem. Jej dno pokryte jest kamieniami i
liśćmi. Brak nacieków, sucho. Z salki kierujemy się pochylnią ku
NE, po drodze pokonując prożek z kamieni. Po prawej stronie w
kierunku SE mijamy ciasny korytarz zagrodzony kamieniami. Poniżej
ciasnego korytarza jaskinia rozchodzi się w dół i poziomo w
kierunku NW. Idąc poziomo dochodzimy do pochylni biegnącej pod
górę. Wychodzimy nią nad studzienkę połączoną z salą wejściową.
Jest to pierwszy zamknięty ciąg tej jaskini.
Cofamy się do rozejścia, skąd schodzimy w dół. Przez zacisk i
ciasny korytarzyk wychodzimy nad pochyloną studzienkę.
Trawersując ją dochodzimy do krótkiego korytarzyka o mytych
ścianach, skąd przez ciasne przejście dostajemy się do małej
salki z pochyłym dnem. Na dnie sali kamienie i mała ilość
nacieków. Stąd prowadzi dalej wąskie przejście, zagrodzone
kamieniami, do ciasnego korytarza wcześniej poznanego. Jest to
drugi zamknięty ciąg jaskini.
Wracamy do studzienki, którą schodzimy do następnego rozdroża. W
kierunku SW mały korytarzyk pokryty kamieniami i gliną. Z
rozdroża w kierunku N schodzimy do kolejnej studni, rozwiniętej
na szczelinie w kierunku NE. Ma 5 metrów głębokości, ściany
myte, na dnie leżą drobne kamienie. Wracamy do rozdroża, w
kierunku E przez okienko w ścianie wchodzimy do dalszych partii.
Tu dochodzimy nad wcześniej poznaną studnie. Jest to trzeci
zamknięty ciąg jaskini.
Od studni z korytarzykiem poruszamy się w kierunku E. Dochodzimy
do następnego rozdroża. Ku S ciągnie się pochyły korytarz,
biegnący w górę przez parę metrów. Rozdroże i korytarz pokryty
kamieniami i gliną. Z rozdroża wejść można też do wysokiego a
wąskiego korytarza. Ściany pokryte polewą kalcytową, na dnie
trochę kamieni. Dochodzimy do kolejnej pochyłej studni. W tej
części jaskinia jest bardziej mokra, pojawia się więcej nacieków.
Po zejściu studnią dochodzimy do długiego, wąskiego, meandrującego
korytarza. Korytarz biegnie w dół w kierunku E i ma 15 m
deniwelacji. Ściany mokre, miejscami spływa z nich woda.
Okresowo w dolnej części korytarza płynie mały strumyk wody. Na
ścianach korytarza miejscami występuje biała polewa zabrudzona
błotem. W korytarzyku spotykamy drobne formy draperii, małe
kolumny, żeberka, poutrącane stalaktyty, grzybki naciekowe. Szata
naciekowa ma kolor brązowy i jasno brązowy. Spąg
kamienisto-gliniasty, miejscami występuje sporo gliny. Koniec
jaskini to zwężający się korytarz nie do przejścia, widać dalsze
partie do których wpływa woda, wyczuwalny jest mały ciąg
powietrza. Na końcu korytarza na dnie występuje oczko wodne z
błotem, a ściany pokrywa czerwona glina. Jaskinia we wstępnych
partiach sucha, a w dalszych mokra, miejscami wypływa ze ścian
woda, dnem okresowo płynie strumień. Namulisko
gliniasto-kamienne. W jaskini występują różnorodne formy
naciekowe. Sala wejściowa całkowicie oświetlona.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia odkryta 1.05.1977 roku przez członków Speleoklubu "Bobry" z Żagania. Pierwsza nazwa jaskini to Jaskinia Pierwszomajowa. Ze względu na duże ilości błota i wilgoci zmieniono nazwę na Jaskinia Północna Błotna, a następnie na Jaskinia Błotna. Pomiary wykonali w 1992 roku F. Kramek, A. Kulbiński, A. Majgier i D. Niedośpiał, a zdjęcia wykonał R. Konieczny.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT
WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na poprzednią
stronę.
POWRÓT
NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na
stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 20001.03.12