DLUGOSC: 45 m. DENIWELACJA: 10 m. WYSOKOSC OTWOROW: ok. 915 m npm. POLOZENIE OTWOROW: Muronka, Gmina Lipowa - rezerwat "Kuznie".
PODSUMOWANIE:Zwiedzanie bez trudnosci, tylko przy ewentualnym zejsciu z gornego pietra do ciagu glownego zalecane ubezpieczenie.
OPIS JASKINI:
Otwor 1 (S) o ksztalcie strzelistym, zblizonym do trojkata,
prowadzi do glownego ciagu jaskini, ktory stanowi okazala
szczelina (przecietna szerokosc l m, wysokosc od okolo 3 m do
okolo 8 m) o regularnych, litych scianach i dnie zrazu
nachylonym, w dalszych partiach plaskim, zaslanym rumoszem,
gdzieniegdzie zwirem i kilkoma wiekszymi blokami skalnymi
(najwiekszy o wydluzonym ksztalcie, zaraz za wejsciem). Od
glownej szczeliny o przekroju trojkata i przebiegu N-S, 3 m za
otworem, na E odchodzi 2,5 m waska, slepa szczelina. 1,5 m dalej
w stropie polaczenie z gornymi partiami, a w dnie pod E sciana
znajduje sie ciasne wejscie (odgruzowane) do dalszych partii
jaskini (o ktorych ponizej).
Glowna szczelina po 7,5 m skreca w prawo i kontynuuje sie w
kierunku NE. Zmienia tu ona nieco swoj charakter, jest znacznie
wyzsza (ok. 8 m), o stropie plaskim i przekroju waskiego
prostokata. Po dalszych 3 m rozszerza sie. W kierunku S odchodzi
w dol 4 m dlugi slepy korytarzyk (szerokosci 0,8 m). Na N konczy
sie niewielka wneka, obok ktorej, rownolegle do glownej osi
szczeliny ku SW odchodzi 4 m bardzo waskie obejscie. Na NE
szczelina kontynuuje sie jeszcze przez okolo 4 m przechodzac w
dol w waskie, wyklinowujace sie pekniecie.
Do dalszych partii jaskini dostac sie mozna w miejscu okreslonym
uprzednio. Przez zacisk schodzi sie w dol do malej salki -
rozszerzenia (dlugosci 2 m, szerokosci l ,2 m) o gliniastym dnie.
W kierunku N odchodzi korytarz zaslany wiekszymi blokami skalnymi
(wysokosci 1,5 m, szerokosci 0,8 m), konczacy sie slepo po okolo
6 m.
We wstepnej czesci korytarza pomiedzy glazami przez niewygodny
zacisk w kierunku S zejsc mozna do niewielkiej salki (dlugosci
okolo 2 m, szerokosci 1,8 m - w koncowej czesci) stanowiacej
najnizszy punkt Jaskini. Z uwagi na niebezpieczenstwo zawalu nie
poleca sie zwiedzania tego fragmentu jaskini.
Opisany powyzej ciag glowny ma polaczenie ciasnymi szczelinami (w
stropie) z zespolem szczelin o przebiegu generalnym W-E w
wierzcholkowej czesci formacji skalnej. Latwo mozna sie tam
dostac otworem 2 (SW) do niszy (rodzaj oslonietego balkonu) z
duzym glazem posrodku. Od E nisze ogranicza (za glazem)
poprzeczne pekniecie (obnizenie). Za niskim przelazem ciag
szczelin kontynuuje sie dalej ku E. Przez przewezenie zejsc mozna
3,5 progiem do korytarzyka (z prawej strony 4,4 m progiem zejscie
do ciagu glownego - zalecane ubezpieczenie) o szerokosci 0,9 m,
dlugosci 3,5 m i dnie o zmiennej konfiguracji, uchodzacym w
strzelistym oknie skalnym, oznaczonym na planie jako otwor 3.
Jaskinia powstala w piaskowcach warstw godulskich gornych, w
wyniku ruchow odprezeniowo-grawitacyjnych, na zespole pietrowo
usytuowanych szczelin:
l) poziom gorny o przebiegu W-E,
2) poziom srodkowy (glowny) o przebiegu N-S-NE-SW,
3) poziom dolny o przebiegu generalnie N-SW.
Na modelowanie szczegolnie wstepnych partii przy otworze l i 2
maja wplyw rowniez procesy wietrzenia, glownie wietrzenia
mrozowego. Dno jest zaslane rumoszem, gdzieniegdzie zwirem i
glina, miejscami leza wieksze bloki skalne.
Jaskinia jest sucha. Przewiew, wyczuwalny glownie w poziomie
gornym, uzalezniony jest od warunkow atmosferycznych. Swiatlo w
glownym ciagu siega kilka metrow w glab korytarza, a w pogodne
dni dociera tez dalej z pekniec w stropie gornego poziomu, ktory
jest oswietlony prawie w calosci.
Flora nie wystepuje. W dolnych partiach zauwazono cmy i pajaki.
HISTORIA POZNANIA: Do czasu udokumentowania brak bylo wzmianek o tym obiekcie w literaturze, choc zapewne znane bylo pietro gorne i srodkowe. Wskazana zostala przez J. Szumskiego oraz J. Goryla (Speleoklub Bielsko-Biala). Wejscie do dolnych partii jaskini w 1986 r. odgruzowali J. Ganszer i G. Molek. Material dokumentacyjny zebrali dnia 29 grudnia 1985 r. (do ciagu glownego) R. Czarnecki, S. Polanski oraz dnia 8 listopada 1986 r. (uzupelnienia pozostalych czesci jaskini) J. Ganszer i G. Molek (wszyscy Speleoklub Bielsko-Biala). Pomiary wykonano busola geologiczna Freiberg i tasma parciana. Plan opracowali R. Czarnecki i J. Ganszer.
BIBLIOGRAFIA:
POWROT
WYZEJ: tutaj mozesz wrocic na poprzednia
strone.
POWROT
NA STRONE GLOWNA: tutaj mozesz wrocic na
strone tytulowa.
Ostatnia zmiana 1999.02.04.